Çoğu zaman durup düşünüyorum sadece bu ülkede mi bu insanlar bu kadar çok çalışıyor ve bu ülkede mi hiç bir iş layıkıyla yapılmıyor diye. Burnumuz kanamış gibi çalıştığımız şu günlerde kısa bir tenefüs yapmaya karar verdim ve tiyatroya gittim. Öğrenciyken "amaaan gelecek hafta gideriz, öbür aya sarksın" diye umursamazlıklarımız iş yaşamında giderek saplantılı bir hırs halini alıyor, kendimden biliyorum :)
Herneyse uzun lafın kısası İstanbul Devlet Tiyatroları'nda sahnelenen "Kır" adlı oyuna gittim dün akşam. Oyun tek perde ve yaklaşık 1saat 15 dk kadar sürüyor. Çok akıcı bir dille İngilizlerin mizah anlayışları yansıtılıyor ve fakat her zaman olduğu gibi benim dikkatimi yine kadın konusu çekti. Oyunda kadın adamdan kendisini öpmesini istiyor ama adamın canı çekmiyor çünkü eşini aldatıyor, kadın bunu öğrenince gururuna yediremeyip çekip gidiyor. Ve fakat oyun sonunda barıştıklarında ne oluyor dersiniz?? Kadının adamdan kendisini öpmesini istemesiyle oyun sona eriyor ve ben de sinir krizinin eşiğinde perdenin kapanmasını bekliyorum. Nedir bizim bu duygudan örülmüşlüğümüz yahu??
Son olarak yine kadın bedeninden sonuna kadar yararlanılmış bir oyun demek istiyorum. Çok eleştiri doldu bu yazı dakka bir top ağlarda oldu:)
Peki o zaman izleyin, konuşalım ;)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder